Nieuwe ervaringen tijdens de NK afstanden in een gevuld Thialf

'Oké rustig, ontspannen, focus.' Terwijl ik deze woorden tot mezelf spreek, realiseer ik me dat ik een beetje sta te trillen op mijn benen, mijn hartslag kruipt naar mijn keel en ik besef me dat ik voor het eerst in een vol Thialf aan de start sta. Ik haal nog eens diep adem en voel mij klaar voor de strijd.

Dan gaat het startschot.

Vorig weekend stond het NK afstanden voor senioren op het programma. Als team TalentNED, een juniorenteam, stonden wij goed vertegenwoordigd aan de start met Joep, Sebas, Chris, Sijmen, Lars, Jade en ik, onder toeziend oog van onze coaches Wouter en Robin. Ik ga jullie meenemen in mijn ervaringen en belevenissen van dit weekend.

Ik pak mijn spullen en vlak voor ik vertrek, denk ik nog wel 100 keer: 'heb ik wel alles bij me?'. Ja ik weet zeker dat ik alles heb, tijd om te gaan.

Vanaf de dinsdag voor de start gingen wij als team in onze 'bubbel' in een huisje vlakbij Heerenveen, zo konden wij ons optimaal voorbereiden op het weekend. In aanloop naar zo'n toernooi merk je dat iedereen zich toch net wat anders gaat gedragen, ieder uit dit op een andere manier, in juist heel druk of meer op zichzelf zijn. Iedereen leeft anders toe naar zo'n weekend. Zelf merk ik dat ik het dan vaak fijn vindt om op mezelf te kunnen focussen en alleen te zijn. Alhoewel ik in de avond van een potje rummikub met de staf en teamgenootjes ook wel ontspan.

De ochtend van de wedstrijddag is aangebroken. Ik voel ontspanning en heb heel erg veel zin om te racen. Ik voel dat ik er klaar voor ben.

Alle wedstrijddagen verlopen eigenlijk min of meer hetzelfde. Vaak heb ik een vast ritueel. Een standaard wedstrijddag begint met een ontbijtje, om vervolgens naar de ijsbaan te gaan en hier even kort het ijs te voelen. De rest van de tijd staat in het teken van eten, materiaalcontrole en relaxen.

Persoonlijk vind ik het altijd fijn om even kort te slapen en zo tot mijzelf te komen, maar dit is voor iedereen anders.

Tijdens het nuttigen van mijn laatste maaltijd, drie uur voor de wedstrijd, word ik van binnen zenuwachtig en tel ik af tot het eindelijk tijd is om richting de baan te gaan. Eenmaal bij de baan drink ik nog snel een bakje koffie en eet ik een banaan. Samen met Jade loop ik richting het middenterrein, 'proeven we sfeer' en voel ik dat ik onder de indruk ben van zoveel mensen in het stadion. Mijn eerste gedachte is: 'wow', ik ga voor zoveel mensen schaatsen. Ik zet vervolgens de knop om en focus mij op mijn warming-up richting de race.

Voor mijn eerste afstand, van het weekend, de 1500m, was ik best wel nerveus. Want hoe zou het zijn om te racen voor publiek? Voor mij was dit de eerste keer dat ik mocht racen in Thialf met publiek. Vooraf was ik vooral heel benieuwd wat dit met mij zou doen. Toen ik voor de startlijn stond, mijn naam werd opgeroepen, ik even mocht zwaaien :-) , en het publiek voor mij juichte, genoot ik ontzettend.

Ik voel dat ik extra energie van die mensen krijg, hoor het startschot en ik mag los.

Toen het startschot eenmaal ging en ik los mocht, voelde ik dat ik net wat extra's kon door al die mensen in het stadion. Het was dan ook heel fijn om het weekend af te trappen met een dik persoonlijk record, dit gaf mij heel veel vertrouwen en motivatie voor de volgende dag.

De volgende dag reed ik de 3000m en eigenlijk zag deze dag er nagenoeg gelijk uit. Ik kon de positieve energie van de eerste dag meenemen en mij ondertussen goed focussen om weer een goede rit neer te zetten. Tijdens de race richtte ik mij vooral op mezelf en schakelde ik alles wat er om mij heen gebeurde even uit. Toen ik over de streep kwam en weer een persoonlijk record reed, konden de emoties eruit. Ik was zo ontzettend blij dat ik wederom een goede race had laten zien en hiermee plaatste ik mij ook voor de 5000m op de laatste dag. Na de race was het belangrijk om even een goede cooling down te doen, goed te eten en zo weer klaar te zijn voor de laatste wedstrijddag.

In de avond voel ik de adrenaline door mijn lichaam gieren. Ik slijp mijn schaatsen, pak mijn spullen in en ik speel nog een potje rummikub met mijn teamgenootjes en coaches voor een beetje afleiding.

Vervolgens denk ik bij mijzelf lekker slapen en morgen nog een dag alles geven.

Van deze laatste dag, waarop ik de 5000m en mass-start reed, is mij het meest bijgebleven van dit weekend. Voor mijn 5000m stond ik heel ontspannen aan de start, omdat ik dat zag als bonus. Toen mijn naam opgeroepen werd, voelde ik veel minder zenuwen dan de eerste dagen en kon ik er direct van genieten. Ik merkte dat ik vanaf het begin goed in mijn rit zat, goed bij mijn plan kon blijven en eigenlijk ook een beetje verbaasd was dat ik zo in de buurt van mijn tegenstandster bleef. Richting het einde van de race voelde ik ineens dat ik nog wat extra's kon aangezien ik van het publiek ontzettend veel energie kreeg.

Mijn gedachten zeggen ineens, hè kom op, doorgaan. Ik voel dat ik nog kans heb om mijn rit te winnen. Ik hoor en voel het publiek juichen en schreeuwen. Ik ga nog iets dieper zitten en gooi alles wat ik in mij heb eruit tot de streep. Ik win de rit, kom over de streep en mag weer juichen met een dik persoonlijk record. Ik zwaai naar al die mensen en geniet.

Het gaf mij echt een kick om iedereen zo hard te horen juichen en ik denk dat dit mij aan het einde van de rit echt hielp om door de pijn in mijn benen te kunnen gaan. Toen ik over de streep kwam, zag dat ik wederom een dik PR reed. Ik vond het zo gaaf dat iedereen klapte en juichte, dit moment zal mij heel erg bijblijven. Ik kon echt blij zijn en genieten van het zwaaien naar de mensen in het stadion.

Ik stap van het ijs af, bespreek kort mijn race na met de trainers, geniet, maar denk ook bij mijzelf: Kom op, snel eten, kort uitfietsen en rusten, want straks rijd ik nog een race en hier wil ik ook het optimale uithalen.

Na de rit moest ik dus nog wel even gefocust blijven aangezien er nog een mass-start voor mij op het programma stond. Als kers op de taart reed ik hier naar het brons, mijn eerste podiumplek bij de senioren!

Van zenuwen aan het begin van het toernooi, naar heel erg genieten. Ik kijk terug op een fantastisch weekend. Ik heb van alles meegemaakt. Zenuwen, mijzelf elke keer weer goed voorbereiden en opladen voor de volgende wedstrijd, PR's, zwaaien naar het publiek en een podiumplek! Wat een belevenis. Het heeft mij alleen nog maar meer motivatie gegeven om te trainen en hard te werken om nog een stap te kunnen zetten.

Sportieve groetjes, Evelien