Elena Poppelaars

GLOWING ON THE EDGE

Als jong meisje was Elena al heel energiek, eigenwijs en een echt kwebbeltje. Alles zelf uitvinden en ervaren bleek de beste manier voor Elena om te leren. Alleen iets aannemen van een ander als het logisch klinkt en dan soms toch ook nog maar eens zelf ondervinden.

Het opzoeken van grenzen, balanceren op of over het randje doet Elena al haar hele leven. Ook toen ze op 2 jarige leeftijd op haar loopfietsje op de Sallandse heuvelrug voor het eerst een stevige helling af ging. Behendig ging ze harder en harder het bospad met boomwortels en kuilen af. Zelfs zo snel dat haar vader in volle sprint haar niet bij kon houden en alleen maar kon toekijken of ze overeind bleef. Gelukkig deed ze dat en riep alleen maar “nog een keer!”

Dat het niet altijd goed gaat is inmiddels wel een feit. In 2020 kreeg ze op de radiologie afdeling te horen dat er geen twee, maar slechts één foto werd gemaakt van haar geblesseerde pols, want “ze geeft inmiddels bijna licht in het donker”. Bart Brentjes gaf haar in 2017, bij haar eerste teampresentatie, een mooie lijfspreuk “als je niet gevallen bent tijdens een training, dan heb je niets geleerd”. Elena heeft inmiddels veel geleerd!

Elena’s eerste ervaring met een wedstrijd was op zevenjarige leeftijd bij “de Dikke Banden Race”. Dit smaakte direct naar meer en “winnen van de jongens” was altijd het doel! In de Landelijke Jeugd Competitie was het winnen van de jongens en meiden (gelukkig) een stuk lastiger. Het heeft haar geleerd om te blijven strijden en te blijven ontwikkelen. Niet zonder resultaat, drie maal reed ze een NK, de eerste keer brons gevolgd door twee keer zilver. “De trui” staat nog altijd hoog op haar verlanglijst. Een droom die ze al vanaf de basisschool koestert is om Olympisch kampioen te worden. Meedoen in 2028 in Los Angeles is dan ook een doel van Elena.

Het wedstrijdelement is een belangrijke motivatie voor Elena, maar fietsen is inmiddels een deel van haar leven geworden. Haar uitdaging in de sport zit in de juiste rijtechniek toepassen. Elk parcours is verschillend en iedere keer zijn de omstandigheden anders: zon, regen, zand, gravel, rotsen geven andere sensaties. “Vooral als ik samen met teamgenoten ga trainen. Er samen op uitgaan en elkaar uitdagen zijn voor mij de leuke kanten van de sport.”

Doorbijten als het pijn doet is een van de sterke punten van Elena. “Mijn eerste ronde is meestal niet de beste, rustig starten en daarna op stoom komen en ‘hengelen’.” Groeimogelijkheden ziet ze in het beter onder controle houden van de zenuwen voor een wedstrijd en kunnen blijven eten op de wedstrijddag. En daarnaast dus de eerste ronde. “Op de rechte stukken kan ik zeker nog groeien en kijk ik soms jaloers naar de power van de jongens. Daar wil ik ook naartoe groeien.”

Elena komt niet uit een typisch wielergezin, waar veel kennis en ervaring is met de wielersport. Elena en haar familie zijn het jeugd en opleidingsteam van Wielerclub Jan van Arckel en het dealerteam Giant Den Breejen dankbaar en in het bijzonder Bas den Breejen, dat ze haar de mogelijkheden hebben geboden om stappen te zetten in haar ontwikkeling. Haar volgende stap is naar team TalentNED voelt als een mooie en ook zeker ook een grote stap in haar carrière.

“Ik ben ervan overtuigd dat met de professionele TalentNED begeleiding ik mijn doelen en dromen kan laten uitkomen”.